Rośniemy tak, że aż nasza mama chyba jest trochę przestraszona:) - tak dużo nas- dajemy jej zapewne w kość. Ale przecież to właśnie są smaki i prawa bycia dzieckiem:) . Życie wokół jest bardzo intrygujące, poznajemy ciekawe odgłosy i chyba niczego się nie obawiamy. Odważna z nas drużyna. Wczoraj pierwsze odrobaczanie, takie sobie przeżycie ( co znaczy mało smaczne:), ale to trzeba przejść by zdrowo rosnąć. Na całe szczęście ta ruda co chodzi na 2 łapach (choć też jest ruda jak my, to chyba jakiś wybrakowany model, jakoś nie jest do nas podobna:) sama pojechała do weterynarza po specyfik. Oczywiście przed podróżą nas zważyła, wierciliśmy się aby nie było jej tak łatwo:) co tylko Gajowej mamy dawać w kość i jej się trochę przyda:))) Śmieje się do nas i coś mówi, ale na razie nie łapiemy jej języka, najważniejsze, że daje nam pyszne jedzonko. Czekamy, aż zacznie chodzić na 4:)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz