Powoli, tak bardzo subtelnie powracam na ziemię, jeszcze czasami unoszę się kilka centymetrów nad tym wszystkim, dzieje się to z podziwu. Jeszcze ze zdziwienia przecieram oczy, że aż tak liczna gromadka mieszka teraz w naszej chatce. Z Gajowego brzucha wyskoczyła drużyna G i zmieniło się wszystko. Każdy kolejny dzień malowany jest radości błyskiem, szczyptą troski i szczerym podziwem dla psiej mamy. Maluchy rosną jak na drożdżach. Hm...czy wszystkie dzieci muszą tak szybko dorastać? W takim momencie budzą się te najcudowniejsze matczyne instynkty, te tuląco-kochające bycie tu i teraz. Trwanie w cudownej zdawałoby się jedności jakie jest między matką a dzieckiem. Uśmiecham się bo drużyna G do tulenia całkiem spora. Spełnienia czas nadszedł.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz